Русские, остановите эту войну! Спасите Свободную Украину!
Russians, stop this war! Save Free Ukraine!
gatunek:
Eucnemis capucinus Ahrens, 1812
2878
Opis w KFP:
[tom 10]
Gatunek rozprzestrzeniony od południowej części Europy północnej aż do Pirenejów, Włoch i Siedmiogrodu, docierający na wschód do Syberii Zachodniej. W Polsce prócz wyższych partii górskich występuje prawdopodobnie w całym kraju. Zasiedla tereny nizinne i podgórza oraz doliny górskie w strefie regla dolnego. Cykl rozwojowy trwa dwa lata, ale może być niekiedy dla części populacji przedłużony jeszcze o rok. E. capucinus Ahr. wyróżnia się bardzo wśród gatunków omawianej rodziny dwiema formami larwalnymi oraz rzadko występującą u chrząszczy właściwością zimowania poczwarek. Larwy żyją w miękkim, wilgotnym, biało lub żółto butwiejącym drewnie w uszkodzonych pniach żywych drzew, w ścianach dziupli, w kłodach i dziuplastych pieńkach niedawno ściętych drzew. Jako materiał żywicielski dla larw podawano drewno różnych drzew liściastych, jak wierzba, olcha, buk, topola, lipa i jawor. Poza tymi drzewami w Polsce stwierdzono żerowanie larw w grabie zwyczajnym — Carpinus betulus L., jesionie wyniosłym — Fraxinus excelsior L., klonie zwyczajnym — Acer platanoides L., brzozie brodawkowatej — Betula verrucosa Ehrh., a nawet raz w jodle pospolitej — Abies alba Mill. (Bukowa Góra koło Zwierzyńca) (B. Burakowski*). Poczwarki ukazują się w lipcu-sierpniu i zimują do wiosny, a młode chrząszcze ukazują się w maju-czerwcu. Są one na ogół bardzo rzadko poławiane, a łatwiej jest je uzyskać w hodowli z poczwarek lub starszych larw.
Gatunek rozprzestrzeniony od południowej części Europy północnej aż do Pirenejów, Włoch i Siedmiogrodu, docierający na wschód do Syberii Zachodniej. W Polsce prócz wyższych partii górskich występuje prawdopodobnie w całym kraju. Zasiedla tereny nizinne i podgórza oraz doliny górskie w strefie regla dolnego. Cykl rozwojowy trwa dwa lata, ale może być niekiedy dla części populacji przedłużony jeszcze o rok. E. capucinus Ahr. wyróżnia się bardzo wśród gatunków omawianej rodziny dwiema formami larwalnymi oraz rzadko występującą u chrząszczy właściwością zimowania poczwarek. Larwy żyją w miękkim, wilgotnym, biało lub żółto butwiejącym drewnie w uszkodzonych pniach żywych drzew, w ścianach dziupli, w kłodach i dziuplastych pieńkach niedawno ściętych drzew. Jako materiał żywicielski dla larw podawano drewno różnych drzew liściastych, jak wierzba, olcha, buk, topola, lipa i jawor. Poza tymi drzewami w Polsce stwierdzono żerowanie larw w grabie zwyczajnym — Carpinus betulus L., jesionie wyniosłym — Fraxinus excelsior L., klonie zwyczajnym — Acer platanoides L., brzozie brodawkowatej — Betula verrucosa Ehrh., a nawet raz w jodle pospolitej — Abies alba Mill. (Bukowa Góra koło Zwierzyńca) (B. Burakowski*). Poczwarki ukazują się w lipcu-sierpniu i zimują do wiosny, a młode chrząszcze ukazują się w maju-czerwcu. Są one na ogół bardzo rzadko poławiane, a łatwiej jest je uzyskać w hodowli z poczwarek lub starszych larw.
Występowanie w krainach faunist. wg KFP
[bez aktualizacji]
[bez aktualizacji]
UWAGA
To jest strona archiwalna. Aktualne dane o gatunku zawiera Mapa Bioróżnorodności.
KLIKNIJ TU, aby je zobaczyć.
Bieżąca strona to przeglądarka danych zdigitalizowanego Katalogu Fauny Polski.
Baza BioMap dostarcza nowe dane o gatunkach
i więcej narzędzi wyszukiwania.
To jest strona archiwalna. Aktualne dane o gatunku zawiera Mapa Bioróżnorodności.
KLIKNIJ TU, aby je zobaczyć.
Bieżąca strona to przeglądarka danych zdigitalizowanego Katalogu Fauny Polski.
Baza BioMap dostarcza nowe dane o gatunkach
i więcej narzędzi wyszukiwania.
Dane o rozmieszczeniu:
Pobrzeże Bałtyku: Gdańsk (Horion 1953); Pojezierze Pomorskie: Szczecin (Horion 1953); Nizina Wielkopolsko-Kujawska: Poznań (Schumann 1904, Dorn 1919, Szulczewski 1922), Nowa Sól (Burakowski*); Nizina Mazowiecka: Winiary koło Warki, Klembów koło Wołomina, Zegrze, Warszawa i okolice — Śródmieście, Bielany, Młociny, Morysinek, Miedzeszyn, Puszcza Kampinoska — Dziekanów Leśny, Sieraków, Zaborów, Rózin, Debły, Nowe Budy (Burakowski*); Podlasie: Rudka koło Mrozów (Burakowski*); Puszcza Białowieska: Białowieski Park Narodowy, Białowieża (Burakowski*); Dolny Śląsk (Letzner 1871, Letzner 1889, Gerhardt 1910), Sobótka koło Wrocławia, Wrocław-Park Szczytnicki (Burakowski*); Wzgórza Trzebnickie (Letzner 1871, Letzner 1889, Gerhardt 1910); Górny Śląsk (Roger 1856, Reitter 1870, Letzner 1871, Letzner 1889, Gerhardt 1910); Wyżyna Krakowsko-Wieluńska: Potok Złoty woj. Częstochowa (Lgocki 1908); Wyżyna Małopolska: Piotrków (Horion 1953), Rogów koło Koluszek (Dominik 1966c), Radom, Murowaniec koło Sulejowa (Burakowski*); Wyżyna Lubelska: Puławy, Bochotnica koło Puław (Burakowski*); Roztocze: Florianka woj. Zamość (Tenenbaum 1918), Zwierzyniec, rezerwat Bukowa Góra koło Zwierzyńca (Burakowski*); Sudety Zachodnie (Scholtz 1845, Letzner 1871, Letzner 1889, Gerhardt 1910), góra Rataj koło Myśliborza (Burakowski*); Beskid Zachodni: Babia Góra (Stobiecki 1883, Pawłowski J. 1967), dolina Czarnej Wisełki, Rytro (Burakowski*); Beskid Wschodni: okolice Przemyśla (Trella 1925, Trella 1930d), Przemyśl (Horion 1953), Krasiczyn (Burakowski*); Bieszczady: Bereżki koło Ustrzyk Górnych (Burakowski*); Polska (Kulwieć 1907, Łomnicki M.A. 1913); «Prusy» (Dommer 1850, Zebe G. 1852, Lentz 1857); «Prusy Wschodnie» (Seidlitz 1888); «Śląsk» (Kuhnt 1912); «Galicja» (Łomnicki M.A. 1884); «Beskidy» (Reitter 1870, Letzner 1871, Letzner 1889, Gerhardt 1910); «gubernia piotrkowska» (Jakobson 1913)
Uwagi:
Beskid Wschodni: — terra typica! dla Eucnemis capucina ab. suturalis Trella,
Uwagi:
Beskid Wschodni: — terra typica! dla Eucnemis capucina ab. suturalis Trella,