[tom 10]
Gatunek rozmieszczony głównie w południowej części Europy; tworzy trzy podgatunki, z których podgatunek nominotypowy zajmuje większą, wschodnią część zasięgu — południową część Europy Środkowej, Włochy, Półwysep Bałkański i Azję Mniejszą. Inny, zachodni podgatunek, występuje w południowej Francji, Szwajcarii, południowo-zachodniej części RFN, na Korsyce, w Hiszpanii i zachodniej części Afryki Północnej. Trzeci podgatunek kaukasko-pontyjski notowany jest z Kaukazu, Zakaukazia i Iranu. W Polsce podgatunek nominotypowy znany jest tylko z pojedynczych stanowisk w dwu krainach, przy tym od przeszło 70 lat nie poławiany. Inne, ogólnikowe wzmianki o występowaniu na Śląsku oparte były jedynie na podanych powyżej stanowiskach, a dawne dane o zasiedleniu Galicji nie znalazły później nigdzie potwierdzenia. W występowanie na Śląsku wątpi J. Obenberger (1926), dlatego też rozmieszczenie omawianego gatunku u nas wymaga dalszych badań. Żyje na terenach nizinnych i w niższych położeniach górskich, nie przekraczając wysokości 1000 m n.p.m. Rozwój larwalny przebiega w starych dębach. Postacie dojrzałe są bardzo lotne; są poławiane od czerwca do początku sierpnia, przeważnie na martwym drewnie dębów albo w ich sąsiedztwie na roślinach zielnych, zwłaszcza żółto kwitnących, na przykład na mniszku — Taraxacum Zinn.