[tom 10]
Gatunek rozprzestrzeniony w Europie Środkowej i w europejskiej części ZSRR, docierający na południe do Francji, Włoch, Jugosławii i Siedmiogrodu, a na północ do południowych prowincji Szwecji oraz jako odrębny podgatunek do Finlandii i Karelskiej ASRR; notowany nadto z Kaukazu, Azji Mniejszej i jeszcze jako inny podgatunek — z Syberii. W Polsce dość często znajdowany, lecz nie stwierdzony w północnej części kraju. Materiał lęgowy tego bogatka stanowi głównie osika — Populus tremula L., rzadziej białodrzew — P. alba L. i topola czarna — P. nigra L. Postacie dojrzałe są poławiane w maju i czerwcu na nisko położonych gałęziach drzew żywicielskich oraz drzew sąsiednich.