[tom 10]
Gatunek rozsiedlony w Europie południowej i zachodniej oraz w południowej części Europy Środkowej, notowany ponadto z Afryki Północnej, Kaukazu i Azji Mniejszej oraz, jako importowany, z Ameryki Północnej, gdzie się zaaklimatyzował. Wzmianki o występowaniu w Polsce wymagają potwierdzenia nowymi materiałami. Omawiany gatunek wykazany był z Bielinka przez A. Horiona na podstawie jednego tylko okazu złowionego około 1938 roku, ale według tego autora mógł to być chrząszcz zawleczony albo zniesiony wodami z południa — nie jest jednak wykluczone, że T. troglodytiformis Obenb. może mieć swe siedlisko życiowe w Bielinku na kserotermicznych zboczach nad Odrą, podobnie jak niektóre inne gatunki, znane w Polsce tylko z tego rejonu, jak na przykład gatunek chrząszcza Porthmidius austriacus (Schrank) z rodziny sprężykowatych oraz dąb omszony — Quercus pubescens Willd. Natomiast dawne dane o występowaniu w byłych Prusach oraz w Dąbrównie na Mazurach są błędne — według A. Horiona (1955) opierały się na omyłkowo oznaczonych okazach T. minuta (L.). Również ogólnikowe wzmianki sprzed 1938 roku o zasiedleniu Galicji i Polski opierały się na jednym okazie pochodzącym z okolicy Stanisławowa, rejonu wchodzącego obecnie w skład Ukraińskiej SRR. Tylko dwa okazy z Woli Justowskiej, znajdujące się w Zakładzie Zoologii Systematycznej i Doświadczalnej w Krakowie (coll. M. Rybiński), nie budzą poważniejszych wątpliwości. Jako materiał lęgowy podawano różne gatunki z rodziny ślazowatych (Malvaceae). Z roślin żywicielskich występujących w naszym kraju wymieniano prawoślaz lekarski — Althaea officinalis L. i ślaz dziki — Malva silvestris L. Larwy minują liście, odżywiając się ich miękiszem. Postacie dorosłe po przezimowaniu ukazują się już w pierwszych dniach kwietnia. Zależnie od szerokości geograficznej może występować więcej niż jedna generacja w roku, na przykład we Francji pierwsza w czerwcu, a ostatnia w połowie października.