[tom 11]
Rozpowszechniony w Europie od Wysp Brytyjskich i środkowych prowincji Fennoskandii aż do krajów śródziemnomorskich, obejmujący zasięgiem na wschodzie lesiste obszary europejskiej części ZSRR; wykazywany też z Algierii oraz Nowej Kaledonii, do której został zawleczony. W Polsce rozsiedlony od wybrzeży Bałtyku aż po Tatry, nie znany jednak jeszcze z niektórych krain. Zasiedla zarówno tereny nizinne, jak i górzyste — w Tatrach jest spotykany na wysokościach przekraczających 1000 m n.p.m. Cykl rozwojowy co najmniej dwuletni. Larwy żerują w martwym, przegrzybiałym drewnie drzew liściastych, zwłaszcza olchy i dębu, rzadziej buka i grabu; notowano je również z drewna drzew iglastych. Z opadniętego drewna może się wywodzić wiele generacji przez dłuższy okres czasu. Przepoczwarczenie następuje późnym latem. Postacie dojrzałe ukazują się na powierzchni w kwietniu-maju. Jaja są składane w szczeliny drewna i w otwory wyjściowo chrząszczy. Niekiedy może wyrządzać szkody w drewnie budulcowym, znajdującym się blisko wilgotnej ziemi.