[tom 11]
Gatunek zamieszkujący południowy obszar Palearktyki, w Europie obejmujący zasięgiem południową i środkową część kontynentu, notowany także z czterech prowincji południowych Szwecji. W Polsce wykazany z nielicznych stanowisk w różnych częściach kraju. Zasiedla tereny nizinne, podgórza oraz doliny w niższych położeniach górskich. Cykl rozwojowy co najmniej dwuletni. Larwy żerują w martwym drewnie drzew liściastych — znajdywano je w suchych gałęziach dębu, buka, lipy i starych drzew owocowych. Drążą one głębokie chodniki w drewnie i w przypadku zaatakowania drewna użytkowego mogą spowodować dużo szkody. W Polsce stwierdzono żerowanie w zabytkowej ikonie (Dominik 1966). Starsze larwy przechodzą z głębi drewna na jego powierzchnię, gdzie przepoczwarczają się. Postacie dojrzałe poławiano w lipcu i sierpniu.