[tom 15]
Gatunek eurosyberyjski, występujący niemal w całej Europie, ale nie docierający do obszarów nadatlantyckich, na północy sięgający daleko poza koło podbiegunowe, docierający na wschód przez Syberię do Mongolii, Korei, Sachalinu i Japonii. W środkowej Europie rozsiedlony w lasach iglastych, głównie w górach, gdzie sięga do strefy subalpejskiej. W Polsce występuje od Bałtyku aż po Tatry, nie jest jednak jeszcze notowany z Podlasia, Sudetów i Kotliny Nowotarskiej. Występuje głównie w drzewostanach rosnących na ubogich siedliskach, na zrębach, pożarzyskach i żywicowanych wielokrotnie drzewach. Zasiedla drzewa iglaste, przede wszystkim sosnę, rzadziej świerk i modrzew. Opada nie okorowane pniaki, świeżo ścięte pnie, powały, złomy, szczapy opałowe, odziomkowe części żywicowanych lub uszkodzonych pni, niekiedy do wysokości 3-4 m. Rozwój dwuletni, w cieńszych pieńkach jednoroczny, może być przedłużony do trzech lat, gdy drewno ulega przeschnięciu. Postacie dojrzałe pojawiają się w maju i są spotykane do lipca. Prowadzą one dzienny tryb życia, ale trzymają się drzew żywicielskich, nie odwiedzając kwiatów.