[tom 15]
Gatunek eurosyberyjski, występujący w Europie w północnej i środkowej części kontynentu, docierający na wschód przez Syberię do Mongolii, północnych Chin i wysp Dalekiego Wschodu. W Europie wykazuje borealno-górski typ rozsiedlenia — w obszarze północnym występuje głównie w środkowych i północnych prowincjach Fennoskandii oraz w Karelii, w obszarze południowym zasiedla przeważnie wysokogórskie lasy w środkowej Europie. W Polsce rzadko spotykany, znany z nielicznych stanowisk tylko w pięciu krainach. Występuje głównie w wysokogórskich lasach świerkowych. Pojaw postaci dojrzałych rozpoczyna się w czerwcu i trwa do sierpnia. Chrząszcze podczas ciepłej pogody odbywają loty na porębach, pobrzeżach lasu, polanach śródleśnych i nad stosami chrustu świerkowego. Odżywiają się pyłkiem kwiatów. Larwy drążą rozgałęzione chodniki pod korą martwych lub obumierających drzew, uszkodzonych pożarem szyj korzeniowych i pni, fragmentów drzew po wiatrowałach i śniegołomach oraz tylców obłamanych gałęzi świerków, rzadziej sosen i modrzewi. Starsze larwy, po pierwszym przezimowaniu pod korą, w sierpniu wygryzają w korze otwór i wypadają do gleby, w której zagrzebują się na głębokości do około 5 cm. Sporządzają tam komorę, przezimowują w niej i w maju-czerwcu przepoczwarczają się. Niekiedy larwa nie wypada z chodnika larwalnego i przepoczwarczenie ma miejsce w komorze sporządzonej pod korą.