[tom 15]
Gatunek palearktyczny, szeroko rozmieszczony od Francji przez środkową i południowo-wschodnią część Europy i europejską część ZSRR aż do Syberii, Mongolii, północnych Chin, Korei, Sachalinu i Japonii. W Polsce, aczkolwiek nie jest jeszcze znany z niektórych krain, występuje prawdopodobnie na całym obszarze prócz wyższych partii górskich. Rozwój larwalny odbywa w martwym, porażonym zgnilizną drewnie cienkopiennych obumarłych drzew liściastych, głównie w części przy korzeniowej. Młode larwy drążą chodniki początkowo pod korą, następnie w drewnie. Starsze larwy, po przezimowaniu, na końcu chodnika sporządzają w maju-czerwcu komorę poczwarkową. Wylęgnięte chrząszcze opuszczają komory w czerwcu lub lipcu. Jako drzewa lęgowe były notowane brzozy — Betula L., olchy — Alnus Mill., klony — Acer L., dęby — Quercus L., osobiście wyhodowano imagines z larw znalezionych w leszczynie — Corylus avellana L. (B. Burakowski*). Chrząszcze dla uzyskania dojrzałości płciowej karmią się pyłkiem kwiatów na krzewach i roślinach zielnych, zwłaszcza należących do rodzin baldaszkowatych (Umbelliferae) różowatych (Rosaceae) i złożonych (Compositae).