[tom 15]
Gatunek rozmieszczony w środkowej i wschodniej części Europy, na północ sięgający po południowe prowincje Szwecji i Finlandii, a na wschód przez Syberię docierający do Mongolii, notowany też z Kaukazu, Zakaukazia i Wyżyny Armeńskiej. W Polsce chrząszcz rzadko i sporadycznie spotykany, znany z nielicznych stanowisk tylko w sześciu krainach. Zasiedla głównie drzewostany, w których występują topole. Samica składa jaja w szczeliny gładkiej i cienkiej kory na gałęziach i pniach, głównie w wierzchołkowej części korony starych drzew. Młode larwy żerują początkowo w korze, następnie pod korą, drążąc w bielu długie chodniki. W drugim lub trzecim roku rozwoju sporządzają w czerwcu komorę poczwarkową w drewnie, którą wylęgnięte imagines opuszczają w końcu czerwca do połowy lipca. Spotyka się je w miejscach cienistych na kwiatach tawuł — Spiraea L., porzeczek — Ribes L. i kwiatostanach baldaszkowatych — Umbelliferae. Jako rośliny żywicielskie jest głównie wymieniana topola osika — Populus tremula L., rzadziej wierzby — Salix L., dęby — Quercus L., brzozy — Betula L., jabłonie — Malus Mill. oraz róże — Rosa L.