[tom 15]
Gatunek rozsiedlony w północnej, wschodniej i środkowej części Europy, sięgający na południe do północnych Włoch i Morza Czarnego, a na północy daleko poza koło podbiegunowe (Murmańsk), docierający na wschód przez Syberię do północnych części Mongolii, Chin, Korei oraz Japonii. W Polsce występuje prawdopodobnie na całym obszarze prócz wyższych partii górskich, nie jest jednak jeszcze znany z niektórych krain. Zamieszkuje drzewostany liściaste i mieszane, zasiedlając głównie nasłonecznione drzewa na skrajach lasów oraz stojące osobno. Postacie dojrzałe ukazują się w maju-czerwcu i są spotykane do sierpnia; największe nasilenie pojawu przypada na lipiec. Po wydobyciu się z komór poczwarkowych wzlatują w poszukiwaniu osłabionych, usychających, świeżo powalonych lub ściętych drzew oraz na nie okorowane, świeże drewno w stosach sągowych. Opadane są różne gatunki topól — Populus L. i wierzb — Salix L. oraz brzozy — Betula L., lipy — Tilia L., buk — Fagus L. i dęby — Quercus L. Larwa drąży pod korą rozszerzające się miejscami chodniki, naruszając biel, następnie wdrąża się w drewno. Przepoczwarczenie następuje w maju lub czerwcu w powierzchniowej warstwie drewna w komorze poczwarkowej. Całkowity cykl rozwojowy trwa dwa lata.