[tom 15]
Gatunek europejski, rozmieszczony głównie w środkowej strefie od południowo-wschodniej Francji i Szwajcarii aż po Ural, a na południe dochodzący do północnych Włoch, Jugosławii, Rumunii i południowych połaci europejskiej części ZSRR. Wszędzie dość rzadko i sporadycznie spotykany. W Polsce znany z nielicznych stanowisk położonych w ośmiu krainach. Zasiedla drzewostany liściaste i mieszane na terenach wilgotnych, zwłaszcza w lasach łęgowych. Jest biologicznie związany z kruszyną pospolitą — Frangula alnus Mill. W piśmiennictwie jako rośliny żywicielskie podawano również wierzbę iwę — Salix caprea L., topolę osikę — Populus tremula L. i orzech włoski — Juglans regia L. Postacie dojrzałe ukazują się w maju i są spotykane do lipca, przeważnie na roślinach żywicielskich. Chrząszcze odżywiają się tkankami liści i młodych pędów; po uzyskaniu dojrzałości kopulują, a samice składają jaja na cienkich, o średnicy 2-5 cm, obumierających, obłamanych lub ściętych gałęziach i pniach. Larwy początkowo żerują w korze i pod korą, następnie drążą w bielu podłużne, nieregularne, miejscami rozszerzające się chodniki. Po przezimowaniu starsze larwy wdrążają się w drewno i sporządzają komorę poczwarkową. Przepoczwarczenie następuje w kwietniu lub maju. Pełny cykl rozwojowy przebiega w ciągu jednego roku lub dwóch lat.