[tom 15]
Gatunek rozprzestrzeniony w krajach śródziemnomorskich i w środkowej części Europy oraz w Azji Zachodniej i Środkowej, docierający do północnych obszarów Mongolii i Chin, notowany ponadto z Afryki Północnej, Kaukazu, Azji Mniejszej, Syrii i Izraela. Jest to najczęściej spotykany gatunek omawianego rodzaju, ale z Polski stosunkowo rzadko wykazywany. Zasiedla tereny nizinne i niższe położenia górskie. Występuje na stanowiskach suchych, niezalesionych zboczach, skarpach, ugorach, nieużytkach, miedzach, przydrożach i miejscach kamienistych. Jest biologicznie związany z roślinami należącymi do szorstkolistnych — Boraginaceae. Jako rośliny żywicielskie piśmiennictwo podaje: żmijowiec zwyczajny — Echium vulgare L., nawrot lekarski — Lithospermum officinale L., lepnik zwyczajny — Lapulla myosotis Mnch., krzywoszyj polny — Lycopsis arvensis L., ostrzeń pospolity — Cynoglossum officinale L. i farbownik lekarski — Anchusa officinalis L. Cykl rozwojowy jednoroczny, może być przedłużony do dwóch lat. Larwy rozwijają się w łodygach i szyi korzeniowej. Przepoczwarczenie następuje na wiosnę po przezimowaniu larwy. Postacie dojrzałe pojawiają się w kwietniu-maju i poławiane są do lipca. Przebywają one zwykle na łodygach albo liściach roślin żywicielskich, odbywając loty w dni pogodne w czasie godzin południowych.