[tom 19]
Gatunek borealno-górski, rozsiedlony w Pirenejach, Alpach i Karpatach, wykazujący rozerwany zasięg w obrębie Gór Środkowych, a w Skandynawii docierający do skrajnych obszarów północnych. W Polsce niedawno odkryty na jednym oderwanym stanowisku w Ojcowie. Prawdopodobnie można go będzie odszukać u nas w Karpatach, gdyż znany jest ze Słowacji. Zasiedla głównie tereny otwarte, zwłaszcza na glebach wapiennych. Występuje na pobrzeżach lasu, morenach i suchych murawach. Postacie dojrzałe są aktywne nocą, kryjąc się za dnia pod kamieniami, w ściółce i pod roślinami. Jako rośliny żywicielskie były podawane w piśmiennictwie: malina właściwa — Rubus idaeus L., porzeczka agrest — Ribes grossularia L., poziomka pospolita — Fragaria vesca L., skalnice — Saxifraga L. i trawy — Gramineae. Generacja jednoroczna. Samice składają jaja w czerwcu-wrześniu do gleby, niekiedy na glebę blisko roślin. Larwy żerują na korzeniach, po przezimowaniu przepoczwarczają się w kwietniu-maju.