[tom 19]
Gatunek zamieszkujący basen Morza Śródziemnego i niemal całą Europę z wyjątkiem północnej części Fennoskandii, docierający na wschód do Azji Środkowej; zawleczony do Ameryki Północnej. W Polsce występuje na całym obszarze prócz wyższych partii górskich; w niektórych okolicach może wyrządzać szkody w uprawach koniczyny i lucerny. Spotykany na suchych i wilgotnych miejscach — na łąkach, pastwiskach, murawach, polach, zboczach, skarpach nasypów, przydrożach, zaroślach, miejscach ruderalnych, w kamieniołomach, dołach po wybranym piasku i żwirze. Roślinami żywicielskimi tego ryjkowca są wszystkie krajowe gatunki lucerny — Medicago L.; na ich uprawach niekiedy powoduje szkody. Postacie dojrzałe wydobywają się z komór poczwarkowych w ziemi na początku sierpnia. Samica składa jesienią w glebę jaja, które zimują, a wiosną ponawia składanie jaj. Larwy żerują w bulwkach korzeniowych i na korzonkach.