[tom 19]
Gatunek szeroko rozmieszczony od zachodniej Europy wzdłuż wybrzeży Atlantyku aż do północnej Skandynawii, na wschód sięgający po Syberię i Mongolię, wykazywany nadto z Ameryki Północnej (prawdopodobnie zawleczony). Nie notowany jeszcze ze wschodniej części Europy Środkowej. W Polsce wykazywany z nielicznych stanowisk rozproszonych w różnych częściach kraju, jednak S. Smreczyński (1959b, 1966), M. Mazur (1983, 1992) oraz M. Mroczkowski i J. Stefańska (1992) nie potwierdzają wcześniejszych informacji o znalezieniu omawianego gatunku w naszym kraju. Występuje na polach uprawnych, łąkach, miejscach ruderalnych i pobrzeżach lasu. Jako rośliny żywicielskie podawane są różne gatunki roślin z rodziny motylkowatych — Papilionaceae: lucerna siewna — Medicago sativa L., wyka siewna — Vicia sativa L., wyka ptasia — V. cracca L., koniczyna biała — Trifolium repens L., koniczyna białoróżowa — T. hybridum L., koniczyna łąkowa — T. pratense L., groch zwyczajny — Pisum sativum L. i groszek żółty — Lathyrus pratensis L. Na uprawach koniczyny i lucerny może niekiedy wyrządzać poważne szkody. Postacie dojrzałe poławiano od kwietnia do października. Samice składają jaja od maja do połowy lipca. Rozwój larwalny podobny do rozwoju S. (S.) lineatus (L.).