[tom 19]
Gatunek zamieszkujący głównie zachodnią część Podobszaru Śródziemnomorskiego po Włochy oraz Europę Środkową, na północ docierający do Wysp Brytyjskich i Danii, notowany ponadto z Finlandii i południowej Szwecji. W Polsce jest chrząszczem mało znanym. Dawne wzmianki z ubiegłego stulecia o jego występowaniu w naszym kraju zapewne wydały się S. Smreczyńskiemu niewiarygodne, gdyż w swym kluczu do oznaczania ryjkowców podał, że S. (S.) regensteinensis (Herbst) nie był znaleziony w Polsce. Do fauny krajowej był natomiast zaliczony przez M. Łomnickiego (1913) oraz wykazany ogólnikowo z Polski w katalogu chrząszczy środkowoeuropejskich (Lucht 1987). Niedawno odkryto go na dwu stanowiskach na Pomorzu. Występuje na suchych łąkach, słonecznych wzgórzach, piaszczystych pobrzeżach lasu, wydmach, wrzosowiskach i w widnych zaroślach. Żyje na żarnowcu miotlastym — Sarothamnus scoparius (L.) Wimm., bywa spotykany też na różnych gatunkach janowców — Genista L. i szczodrzeńców — Cytisus L. Pojaw postaci dojrzałych przypada na marzec-październik. Samica składa wiosną na glebę do około 750 jaj. Larwy po wykluciu wdrażają się w glebę i poszukują bulwek korzeniowych, w których żerują, następnie przenoszą się na korzonki i korzenie, gdzie wygryzają rynienkowate żerowiska; na przepoczwarzenie przechodzą do gleby w sierpniu lub we wrześniu. Stadium poczwarki trwa około trzech tygodni. Młoda generacja wydobywa się z gleby i wdrapuje się na rośliny, gdzie żeruje, następnie jesienią poszukuje kryjówek na przezimowanie w glebie, ściółce pod krzakami i wśród mchów.