[tom 20]
Gatunek rozsiedlony w środkowej i północnej części Europy, docierający w Szwecji do koła podbiegunowego, sięgający na wschód przez Syberię po Mongolię i Kamczatkę. W Polsce znany z nielicznych stanowisk w jedenastu krainach. Zamieszkuje tereny nizinne; występuje na pobrzeżach wód stojących i wolno płynących, bagnach, torfowiskach i w rowach. Postacie dojrzałe po przezimowaniu w glebie pojawiają się w maju na roślinach żywicielskich; są nimi oczeret jeziorny — Schoenoplectus lacustris (L.) Palla, oczeret Tabernemontana — S. Tabernaemontani (Gmel.) Palla i ponikło błotne — Heleocharis palustris (L.) R. et Sch. Chrząszcze odżywiają się tkankami łodyg i kwiatami. W drugiej połowie maja i w czerwcu samice składają jaja w łodygi. Larwy żerują w gąbczastym rdzeniu dolnej części łodygi, często poniżej powierzchni wody, ale nie wkraczają do korzeni. W końcu czerwca i w lipcu następuje przepoczwarczenie w łodydze powyżej lustra wody. Nowa generacja ukazuje się w sierpniu.