[tom 12]
Gatunek europejski, rozprzestrzeniony od krajów śródziemnomorskich przez cały środkowy kontynent aż do Wysp Brytyjskich i południowych prowincji Fennoskandii, podawany też z Kaukazu, Azji Mniejszej i Armenii. W Polsce znany z niewielu stanowisk rozmieszczonych w ośmiu krainach. Zasiedla tereny nizinne i górzyste docierając do górnej granicy lasu. Roślina żywicielska, w której rozwijają się larwy, nie jest znana. Jako rośliny pokarmowe postaci dojrzałych podawane są różne rośliny należące do wargowych, jak lebiodka pospolita — Origanum vulgare L., mięta polna Mentha arvensis L., mięta długolistna — M. longifolia (L.) Huds. i bukwica zwyczajna — Betonica officinalis L., a z innych rodzin, skalnica ziarenkowata — Saxifraga granulata L. oraz starzec gajowy — Senecio nemorensis L.