[tom 21]
Gatunek występujący w prawie całej Europie (z wyjątkiem skrajnych obszarów północnych Fennoskandii), docierający na wschód do Azji Środkowej. W Polsce bardzo często spotykany, szeroko rozprzestrzeniony od Bałtyku aż po Tatry. Zasiedla pola, łąki, ogrody, przydroża, miedze, pobrzeża wód i lasów. Żyje wyłącznie na mniszku pospolitym — Taraxacum officinale Web. Postacie dojrzałe spotykano na roślinach od marca do października, a w okresie zimowym w ściółce, wśród mchów i szczątków roślinnych. Samice składają jaja w kwietniu-czerwcu do pustych łodyg kwiatonośnych, w ich górnych odcinkach. Samica może złożyć do wnętrza jednej łodygi 10-20 jaj przez uprzednio żuwaczkami wygryziony otwór, który zostaje następnie zasklepiony sekrecją samicy i wyciekającym mlecznym sokiem rośliny. Larwy po wylęgnięciu z jaja przemieszczają się z łodygi do szypułki kwiatu, gdzie żywią się miękiszem, następnie przegryzają dno koszyczka i żerują na niedojrzałych owocach. Począwszy od maja-czerwca dorosłe larwy przez wygryzione otwory w okrywie koszyczka wypadają na ziemię, gdzie przepoczwarczają się na głębokości 4-5 cm w błyszczącym kokonie wytworzonym uprzednio z wydzieliny larwy.