[tom 13]
Granice obszaru rozsiedlenia nie są jeszcze dokładnie określone z powodu utrzymujących się długi czas niejasności systematycznych; przez niektórych autorów omawiamy gatunek uważany był za formę S. humeralis (Fabr.). Notowano go z nielicznych stanowisk w południowej i środkowej części Europy, w Anglii i południowej Szwecji. W Polsce wykazywany tylko z trzech południowych krain, przy czym dawne dane o występowaniu omawianego gatunku na Śląsku Dolnym i w Sudetach Wschodnich winny być potwierdzone nowymi materiałami. Jest reliktem lasów pierwotnych, spotykanym głównie w starych drzewostanach, w zmurszałym drewnie buków, dębów, lip, wierzb i grabów oraz w przegrzybiałej korze; w Szwecji znajdowano go w dużej liczbie okazów w zmurszałych grubych gałęziach lip pokrytych grzybem powłocznikiem dębowym — Corticium quercinum Pers. Larwy odżywiają się przegrzybiałą korą i drewnem. Zimują, przepoczwarczając się na wiosnę.