[tom 14]
Gatunek rozprzestrzeniony od południowych części Anglii i Fennoskandii przez całą Europę środkową aż do Francji wschodniej, Włoch północnych, Bośni, Chorwacji i Siedmiogrodu. W Polsce chrząszcz bardzo rzadko spotykany, notowany dotychczas tylko z trzech krain. Omyłkowo wykazany z Zakopanego (Tenenbaum 1931) na podstawie błędnie oznaczonego okazu Anaspis (A.) frontalis (L.) (B. Burakowski*). Postacie dojrzałe są bardzo rzadko spotykane. W badaniach własnych, w latach 1958-1968, znaleziono tylko dwa okazy w postaci imaginalnej, natomiast udało się wyhodować przeszło 30 osobników z larw i poczwarek znalezionych na 7 stanowiskach (B. Burakowski*). Rozwój larwalny prawdopodobnie jednoroczny. Larwy żerują w martwym, przegrzybiałym, częściowo zmurszałym drewnie pni i gałęzi, pokrytych na zewnątrz żółtobrunatnymi strzępkami grzybni. Spotykany głównie na leszczynie, znajdowano jednak larwy także w bukach, dębach, grabach, olchach i wierzbach. Larwy drążą chodniki wewnątrz drewna, lecz komorę poczwarkową budują blisko jego powierzchni. Przepoczwarczenie następuje w pierwszej połowie czerwca, a chrząszcze ukazują się na zewnątrz w czerwcu i lipcu. W ciągu dnia prowadzą ukryty sposób życia w różnych zakamarkach drzewa, opuszczając swe kryjówki dopiero wieczorem i nocą.