[tom 14]
Gatunek szeroko rozprzestrzeniony w południowej, zachodniej i środkowej części Europy, na północ izolowanymi stanowiskami docierający do Anglii, Danii i południowej Skandynawii, przy czym w obrębie areału gatunkowego, w miarę posuwania się ze wschodu na zachód, bywa coraz częściej spotykany. W Polsce znany tylko z trzech krain południowych. Występuje głównie w starych lasach liściastych. Zasiedla tereny nizinne i niższe położenia górskie. Postacie dojrzałe na ogół rzadko spotykane, natomiast larwy częściej znajdowano. Cykl rozwojowy dwuletni. Larwy żerują w miękkim, biało przegrzybiałym drewnie martwych gałęzi w wierzchołkowych partiach drzewa. Często znajdowano larwy w gałęziach zrzuconych przez wiatr. Jako materiał żywicielski larw piśmiennictwo podaje drewno buka i dębu. Postacie dojrzałe ukazują się w maju i poławiane były do lipca, na pobrzeżach lasu wiosną często na kwitnących głogach.