[tom 14]
Gatunek europejski, rozprzestrzeniony szeroko od Anglii, skrajnych prowincji północnych Fennoskandii i Półwyspu Kolskiego przez całą środkową Europę aż do Pirenejów, Włoch północnych i Siedmiogrodu. W Polsce znany z nielicznych stanowisk rozproszonych w różnych częściach kraju; aczkolwiek brak jeszcze udokumentowanych danych o jego występowaniu w wielu krainach, występuje prawdopodobnie na całym obszarze prócz wyższych partii górskich. Występuje głównie pod korą i w zmurszałym przegrzybiałym drewnie drzew liściastych. Postacie dojrzałe spotykano późną jesienią i wczesną wiosną. Larwy żerują w chodnikach korników, zwłaszcza Dryocoetes alni (Georg) i Scolytus ratzeburgi Jans.