[tom 9]
Gatunek kontynentalny, występujący głównie we wschodniej części Europy i w Syberii Zachodniej. W Europie dociera na północy do środkowych prowincji Szwecji i Finlandii, a na zachodzie i południu występuje sporadycznie i lokalnie na terenach górzystych (Francja, Włochy północne, Półwysep Bałkański). W Polsce znajdowany rzadko i sporadycznie, we właściwych biotopach nieraz w dużej liczbie okazów. Zasiedla głównie wilgotne, cieniste, stare drzewostany, gdzie wywrócone drzewa, kłody i gałęzie nie są usuwane, dlatego też częściej spotykany jest w górach, w rezerwatach i parkach przyrody. Cykl rozwojowy 3-4 letni. Larwy żerują niemal wyłącznie w leżących, wilgotnych zbutwiałych kłodach, rzadziej w pniakach i stojących pniach; odbywają one rozwój w partiach drewna rozłożonego w przeciągu kilku lat przez zgniliznę brunatnoczerwoną. Materiałem żywicielskim na północy jest głównie drewno świerka i brzozy, na południu może być poza tym jodła, dąb, buk, grab i wiąz. Przepoczwarczenie następuje we wrześniu i październiku, postacie dorosłe zimują w komorze poczwarkowej i wydobywają się na powierzchnię dopiero w czerwcu.