[tom 18]
Gatunek rozmieszczony w zachodniej, południowej i środkowej części Europy, wykazany też z południowej Szwecji, Wysp Kanaryjskich i Kaukazu, poza tym zawleczony do Ameryki Północnej. W Polsce zakorek koniczynowiec jest gatunkiem rzadko spotykanym, znanym z nielicznych stanowisk w dziewięciu krainach. Głównymi roślinami żywicielskimi są różne gatunki z rodzaju koniczyna — Trifolium L., rzadziej notowany z rodzajów: nostrzyk — Melilotus Hill., lucerna — Medicago L., szczodrzeniec — Cytisus L., sparceta — Onobrychis Mill. i wilżyna — Ononis L. Żerowiska pojedyncze lub rozgałęzione wygryzane są na korzeniach; chodniki mają długość 0,5-2,5 cm.