[tom 18]
Gatunek obejmujący zasięgiem Europę, Azję Północną w strefie tajgi, Wietnam, Japonię, Algierię i Wyspy Kanaryjskie; w Fennoskandii dociera do skrajnych obszarów północnych. Opada głównie sosnę pospolitą, rzadziej świerk, modrzew, wejmutkę, limbę i sosnę czarną. Jest najgroźniejszym szkodnikiem wtórnym w drzewostanach sosnowych uszkadzanych przez inne owady, na przykład przez strzygonię choinówkę. Zasiedla głównie dolne partie strzał i świeże niekorowane pniaki. Rójka przebiega w marcu-kwietniu. Chodnik macierzysty podłużny, długości do kilkunastu centymetrów; zakładany pod grubą korą, bardzo słabo zaznacza się w bielu. Samica składa jaja pojedynczo w niszach jajowych. Chodniki larwalne przebiegają głównie w korze. Młode chrząszcze opuszczają żerowiska w lipcu i wzlatują na korony sosen, gdzie do jesieni prowadzą żer uzupełniający we wnętrzu młodych pędów. Wydrążone pędy są zwykle przez wiatr strącane w postaci cetyny. Stare chrząszcze po złożeniu jaj odbywają w podobny sposób żer regeneracyjny, by następnej wiosny założyć nowe żerowiska. Zarówno młode jak i starsze chrząszcze zimują w krótkich chodnikach wydrążonych w grubej korze na szyi korzeniowej sosen. Opadnięte drzewa przez tego kornika można poznać po grudkach żywicy sterczących z otworów wejściowych lub po kupkach trocin wyrzucanych z chodników.