[tom 18]
Gatunek rozmieszczony w północno-wschodniej części Europy oraz na Syberii aż po Daleki Wschód. W Polsce korniczek Starka był notowany z Puszczy Białowieskiej oraz ogólnikowo z północno-wschodniego zasięgu świerka, co na ogół obejmuje Pojezierze Mazurskie i Podlasie, ale brak jeszcze udokumentowanych danych z tych krain. Żeruje głównie na świerku, rzadko spotykany na sośnie i modrzewiu. Opada gałązki do 1,5 cm średnicy. Od komory godowej wybiegają 2-3 chodniki macierzyste, niekiedy gwiaździście może rozchodzić się więcej chodników. Obraz żerowiska odbija się głęboko w bielu. Zimuje w stadium imago lub larwy.