[tom 3]
Gatunek obejmujący zasięgiem południową Europę oraz południowo-wschodnią część Europy Środkowej, notowany również z Kaukazu i Syberii. W Polsce pewne, lęgowe stanowiska omawianego gatunku leżą w Niecce Nidziańskiej, nie wydaje się natomiast prawdopodobne, by mógł zasiedlać jako stały mieszkaniec okolice Warszawy. Wprawdzie C. Lindroth (1949) na podstawie doniesienia listownego J. Makólskiego, podaje, że był znaleziony wraz z Amara (Bradytus) majuscula, (Chaud.) koło Warszawy podczas lotu nocnego w dniu 3 VIII 1927, ale później już nigdy w tej okolicy ponownie nie stwierdzony. Wzmiankę G. G. Jakobsona o występowaniu w Galicji należy odnieść do obszaru leżącego na południowo-wschód od naszej granicy (Podole). Gatunek bardzo rzadko i zwykle pojedynczo spotykany. Warunki ekologiczne nie znane, warto więc podać własne, nie publikowane dotąd dane. Chrząszcz odznacza się dużą lotnością, w Krzyżanowicach był chwytany dwukrotnie i to jedynie metodą połowu «na swiatlo», 1 VIII 1952— 1 samiec oraz 13 VIII 1952 — 2 samice. Zdaje się, że we właściwym dla niego biotopie był stwierdzony w Kikowie, gdzie 23 V 1952 znaleziono dwa osobniki na nasłonecznionym, suchym, kamienistym ugorze, słabo porośniętym niską roślinnością (B. Burakowski*).