[tom 10]
Szeroko rozmieszczony gatunek eurosyberyjski, występujący w Europie od skrajnych prowincji północnych Fennoskandii przez całą Europę Środkową aż do północnych części Europy południowej, na wschód przez Syberię sięgający po Daleki Wschód, Sachalin i wyspę Kunaszir. Występuje w całym kraju, liczniej jednak w części północnej i wschodniej. Zasiedla tereny nizinne i górzyste — przekraczając górną granicę lasu dociera do około 2500 m n.p.m., a na północy areału gatunkowego wkracza w krzaczastą tundrę. Chrząszcz ten jest biologicznie związany z płatami mchów i porostów porastających gleby lasów iglastych i mieszanych, wrzosowisk, torfowisk oraz gleby przyleśne i zacienione murawy naskalne. Pokrycie gleby płatami mchów stwarza sprzyjające warunki dla życia omawianego gatunku, wymagającego dla swego rozwoju znacznej wilgotności i niskiej temperatury. Cykl rozwojowy trwa przeciętnie cztery lata. Larwy żerują w glebie, odżywiając się częściami podziemnymi mchów. Przepoczwarczenie następuje w lipcu-sierpniu. Postacie dojrzałe, podobnie jak i larwy, przezimowują w powierzchniowej, przemarzającej warstwie gleby. W warunkach tundry syberyjskiej warstwa ta na głębokości 30-50 cni łączy się z zalegającą tam wieczną zmarzłocią. Postacie dojrzałe wydobywają się z komór poczwarkowych w maju i przeżywają do lipca; są poławiane na trawach, bylinach, krzewach i drzewach krzaczastych. Odbywają loty w dni słoneczne i bezwietrzne, głównie w porze kwitnienia bagna zwyczajnego — Ledum palustre L. Odżywiają się płatkami, pyłkiem i nektarem kwiatów.