[tom 10]
Termofilny gatunek, rozmieszczony w Europie południowej i środkowej, sięgający na zachód do Francji, a na wschód przez Azję Mniejszą do północno-zachodniej części Iranu. Wszędzie wykazywany jako występujący lokalnie, przy tym poławiany sporadycznie i rzadko, najczęściej pojedynczo. Dotychczas był znany tylko z okolic Cieszyna na podstawie znalezisk sprzed przeszło stu lat, a ogólnikowe wzmianki o występowaniu na Śląsku oparte były na wymienionym stanowisku. M. Łomnicki (1913) umieścił omawiany gatunek w spisie chrząszczy polskich na podstawie danych z Cieszyna i Kołomyi (obecnie w Ukraińskiej SRR). Dotychczasowe dawne dane mogły budzić wątpliwości co do zaliczenia B. bisbimaculatus (Fabr.) do fauny Polski w obecnych granicach, znalezienie jednak w bieżącym wieku (22 VII 1939) przez A. Bartoszyńskiego dwu okazów w Roztoce Wielkiej koło Rytra potwierdza występowanie tego gatunku w Beskidzie Zachodnim. Dokładniejsze badania nad zasiedleniem B. bisbimaculatus (F.) południowej części kraju są bardzo wskazane, gdyż przez Polskę przebiega północna granica jego rozprzestrzenienia. Zamieszkuje tereny nizinne i podgórza, zasiedlając nasłonecznione miejsca trawiaste, głównie w dolinach rzecznych. O bionomii mamy skąpe wiadomości. Larwy odbywają rozwój w glebach wilgotnych łąk. Postacie dojrzałe ukazują się w czerwcu i przeżywają zwykle do lipca, tylko niekiedy do sierpnia; bywają poławiane na trawach, kwitnących krzewach i na niżej położonych gałęziach drzew liściastych. Loty obserwowano w godzinach, przedwieczornych w dni parne i pochmurne.