[tom 10]
Gatunek borealno-górski, rozprzestrzeniony głównie w Europie północnej i na Syberii oraz w górskich obszarach Europy Środkowej; wykazywany ponadto z Pirenejów, Alp, południowych Karpat i Rodopów. W Polsce notowany z nielicznych stanowisk w Sudetach i Beskidach Zachodnich. Wzmianki sprzed przeszło stu laty o występowaniu na Pojezierzu Mazurskim wymagają potwierdzenia nowymi materiałami. Wykazany z Florianki na Roztoczu przez Sz. Tenenbauma (1913), ale z powodu braku okazu dowodowego w zbiorze tego autora K. Strawiński (1954) sądził, że dane z Florianki polegają na pomyłce. Jednak wzmianka odnośnie Roztocza ma chyba uzasadnienie, gdyż w innym zbiorze, kolekcji F. Fejfera, przechowywanym również w Instytucie Zoologii Pan w Warszawie, znajduje się jeden okaz z tej miejscowości zaetykietowany datą 18 IX 1913 (B. Burakowski*). Stanowisko to, daleko odsunięte od obszaru zwartego występowania gatunku, wymaga jednak dalszej weryfikacji. Zasiedla martwe drewno drzew iglastych na miejscach nasłonecznionych. Cykl rozwojowy kilkuletni. Larwy bardzo drapieżne, napadają na niższe postacie rozwojowe owadów, zwłaszcza chrząszczy z rodziny Cerambycidae. Larwy żerują pod obluźnioną korą grubych pniaków oraz pni leżących na ziemi, niekiedy wdrażają się głęboko w zmurszałe drewno, ale przed przepoczwarczeniem wędrują ku zewnętrznym warstwom drewna, gdzie larwa buduje pod koniec lata komorę poczwarkową. Postacie dojrzałe po przezimowaniu ukazują się w maju i przeżywają do sierpnia. W ciągu dnia prowadzą skryty sposób życia, chroniąc się w szczelinach drzew, przy pięknej pogodzie odbywają loty w godzinach przedwieczornych.