[tom 10]
Gatunek eurosyberyjski, rozprzestrzeniony w całej niemal Europie, docierający w Fennoskandii do koła podbiegunowego; wykazywany też z Kaukazu i Ameryki Północnej. W Polsce nie znany jeszcze z Sudetów Wschodnich i Kotliny Nowotarskiej. Z pozostałych rejonów podawany przez licznych autorów, z niektórych krain wielokrotnie. Zasiedla odkryte, nasłonecznione tereny, zwłaszcza suche łąki i pastwiska, ugory, przydroża, miedze, polany śródleśne i pobrzeża zadrzewień; w głębi wilgotnych lasów nie występuje. Larwy żyją w powierzchniowej warstwie różnych gleb, o ile nie są zbyt wilgotne; w ciągu 3-4 lat prowadzą one drapieżny sposób życia, napadając na niższe postacie rozwojowe owadów. Przez niektórych autorów larwy są uważane za szkodniki kultur rolnych. Należy jednak uznać omawiany gatunek za pożyteczny z gospodarczego punktu widzenia. Postacie dojrzałe po przezimowaniu w glebie ukazują się na powierzchni w kwietniu i przeżywają do lipca, w górach do sierpnia.