[tom 10]
Gatunek rozprzestrzeniony w północnej, środkowej i wschodniej części Europy oraz w Syberii Zachodniej, sięgający na zachód do Wysp Brytyjskich, Belgii i Holandii oraz górzystych obszarów Francji (bez Pirenejów), a na południe do północnych części Włoch; znany także z Mongolii i Chin, notowany ponadto z Sachalinu i Wysp Kurylskich. W Fennoskandii dociera do skrajnych prowincji północnych, a w Alpach do wysokości około 2400 m n.p.m. Wszędzie znajdowany rzadko i sporadycznie, przeważnie pojedynczo. W Polsce, chociaż nie jest znany jeszcze z niektórych krain, występuje prawdopodobnie na całym obszarze. Zamieszkuje lasy iglaste i mieszane zarówno na terenach nizinnych, jak i górzystych. Larwy drapieżne; żyją w wilgotnej glebie próchnicznej, w ściółce, pod płatami mchów, niekiedy również w silnie rozłożonym drewnie leżących na ziemi pni oraz pniaków, zwłaszcza drzew iglastych. Przepoczwarczenie następuje w lipcu-sierpniu; postacie dojrzałe zimują. Na nizinach ukazują się na powierzchni w maju, a w rejonach górskich w czerwcu — są poławiane na pobrzeżach lasu, polanach i drogach śródleśnych oraz przesiekach, na runie leśnym, krzewach i na niżej położonych gałęziach, zwłaszcza drzew iglastych.