[tom 10]
Gatunek rozprzestrzeniony od Francji przez całą Europę Środkową aż do Ukrainy, docierający na południe do środkowych Włoch, Jugosławii i Bułgarii. W Polsce prócz Niziny Mazowieckiej notowany tylko z południowej części kraju. Zamieszkuje tereny nizinne i niższe położenia górskie, gdzie dociera do około 1200 m n.p.m. Bionomia jest słabo poznana. Budowa wysmukłych i ostrych żuwaczek larwy wskazuje na drapieżny sposób życia. Larwy zimują, przepoczwarczenie następuje na wiosnę, a postacie dojrzałe ukazują się w czerwcu i są poławiane do lipca. Przeważnie na trawach i roślinach zielnych oraz na krzewach są poławiane tylko samce opatrzone dobrze rozwiniętymi pokrywami i skrzydłami, natomiast niezdolne do lotu i mało znane entomologom samice przebywają w strefie przyziemnej roślin. Należą one do wielkich rzadkości — brak ich w większości zbiorów muzealnych.