gatunek:
Peltis grossa (Linnaeus, 1758)
[tom 11]
Gatunek borealno-górski, rozprzestrzeniony w lesistych obszarach Fennoskandii, Karelii i Syberii oraz w pierwotnych lasach niżowych i górskich w środkowej i południowej Europie. W Polsce notowany głównie z południowej części kraju, na ogół rzadko znajdowany. Występuje głównie w nie-zagospodarowanych, zwłaszcza pierwotnych lasach, gdzie przestoje, powały, złomy i pieńki grubych drzew nie są z lasu usuwane. Drzewami żywicielskimi dla larw są głównie świerki i jodły, ale na dalekiej północy w Szwecji również grube brzozy, opanowane przez białą zgniliznę. W Puszczy Białowieskiej, poza częstszymi żerowiskami w świerkach, stwierdzono również żerowiska w lipie (B. Burakowski*). Larwy drążą głębokie chodniki wewnątrz pni i pniaków. Postacie dojrzałe znajduje się przeważnie pod odstającą korą.
powiększ
Występowanie w krainach faunist. wg KFP
[bez aktualizacji]