[tom 15]
Gatunek eurosyberyjski, w Europie rozmieszczony w środkowej części kontynentu oraz w Karelii i Finlandii, na wschód przez Syberię Zachodnią docierający do Amuru oraz do północnych części Mongolii i Chin. W Europie wykazuje borealno-górski typ rozmieszczenia. W części południowej swego areału zasiedla góry środkowej Europy, Alpy, Karpaty Południowe oraz Bałkany. W Polsce wykazuje rozerwany zasięg występowania — zasiedla Pojezierze Mazurskie i Puszczę Białowieską oraz południowe krainy aż do Sudetów i Karpat. Zamieszkuje stare drzewostany iglaste, zwłaszcza sosnowe, na terenach nizinnych i pagórkowatych. Postacie dojrzałe ukazują się w czerwcu i są poławiane do sierpnia, pojedyncze osobniki jeszcze we wrześniu. Żer uzupełniający prowadzą na kwiatach. Cykl rozwojowy dwuletni. Larwy wylęgają się z jaj, składanych pojedynczo lub grupkami do gleby na korzenie martwych i usychających grubych drzew sosen — Pinus silvestris L. Żerują początkowo pod korą korzeni, a po pierwszym przezimowaniu wdrążają się w drewno. Zwykle po trzecim przezimowaniu larwy opuszczają w maju chodniki i przechodzą do gleby, gdzie w odległości 5-7 cm od korzenia w powierzchniowej warstwie gleby sporządzają owalną komorę poczwarkową. Przepoczwarczenie następuje w maju lub czerwcu. Na tych samych drzewach P. quadrimaculata (L.) występuje niekiedy razem z Asemum striatum (L.), Arhopalus rusticus (L.) i Spondylis buprestoides (L.), ale larwy tych gatunków opadają tylko nasadowe części korzeni i przykorzeniową partię pni, podczas gdy larwy omawianego gatunku żerują w korzeniach z dala od nasady pnia.