[tom 15]
Gatunek zaliczany do endemitów karpackich o zasięgu ograniczonym do Karpat Zachodnich i Wschodnich. Notowany z nielicznych stanowisk: w Polsce z Beskidów Zachodnich, Tatr i Pienin, w Czechosłowacji z Tatr, Niżnych Tatr i Wielkiej Fatry, na Ukrainie z Howerli. Wszędzie rzadko i sporadycznie, przeważnie pojedynczo znajdowany. W Polsce zaliczany do zwierząt prawnie chronionych. Gatunek ten jest biologicznie związany ze starymi krzewami wiciokrzewu czarnego — Lonicera nigra L. i wiciokrzewu tatarskiego — L. tatarica L. W niektórych okolicach wyginął na skutek zniszczenia krzewów przez larwy omawianego gatunku, żerujące w korzeniach i szyi korzeniowej tuż pod powierzchnią ziemi i ponad nią. Bionomia jest poznana tylko fragmentarycznie. Postacie dojrzałe pojawiają się w czerwcu i poławiano je do sierpnia. Obserwowano przeloty chrząszczy z jednych krzewów wiciokrzewu na inne, nie spotykano ich natomiast na kwiatach.