[tom 15]
Gatunek rozsiedlony w obrębie lasów górskich w środkowej i południowo-wschodniej części Europy, notowany też z Kaukazu i Zakaukazia. W Polsce chrząszcz rzadko i sporadycznie, przeważnie pojedynczo znajdowany, znany z nielicznych stanowisk w południowo-zachodniej części kraju. Zamieszkuje wilgotne, cieniste drzewostany liściaste i mieszane na podgórzach i w górach, docierając do około 1800 m n.p.m. Postacie dojrzałe są spotykane na ogół rzadko z powodu stosunkowo krótkiego pojawu w czerwcu-lipcu oraz skrytego trybu życia. W ciągu dnia są ukryte pod odstającą korą w szczelinach pniaków, pod leżącym drewnem, opadłym listowiem, a nawet kamieniami; aktywność wykazują wieczorem i nocą. Nie spotyka się ich nigdy na kwiatach. Rozwój larwalny odbywa w martwym, wilgotnym drewnie korzeni i szyi korzeniowej, rzadziej w przyziemnej części pnia do wysokości około 50 cm. Jako drzewa żywicielskie w piśmiennictwie były wymieniane: buk — Fagus L., grab — Carpinus L., wiązy — Ulmus L., olsze — Alnus Mill., brzozy — Betula L., lipy — Tilia L., wierzby — Salix L., leszczyna — Corylus L„ świerki — Picea Dietr. i jodły — Abies Mill. Także w cienkich pieńkach jesionu wyniosłego — Fraxinus excelsior L. (B. Burakowski*).