Русские, остановите эту войну! Спасите Свободную Украину!
Russians, stop this war! Save Free Ukraine!
Przeglądaj:

»

Rodzaj (wybór zakresu):
A-C D-F G-I J-L M-O P-R S-U V-Z   A-Z
Rozmieszczenie jako:

»


»



»

»
» Nr KFP:
»
search_arrow gatunek: Aromia moschata (Linnaeus, 1758)
Opis w KFP:
[tom 15]
Gatunek euroazjatycki, rozprzestrzeniony od Atlantyku aż po wybrzeża Oceanu Spokojnego, docierający na południe do Afryki Północnej, północnych części Mongolii, Chin i Kazachstanu, sięgający w Fennoskandii poza koło podbiegunowe. W środkowej Europie zasiedla tereny nizinne, podgórza i szerokie doliny górskie, wszędzie tam, gdzie rosną wierzby, stanowiące miejsca lęgowe tego gatunku. W Polsce występuje na całym obszarze, od Bałtyku aż po Tatry prócz wyższych partii górskich. Bionomia i cykl życiowy wonnicy piżmówki — Aromia moschata (L.) są poznane dość dobrze. W piśmiennictwie europejskim wiele prac poświęconych jest temu gatunkowi, a w Polsce badania nad biologią i szkodami wyrządzanymi przez larwy w drewnie wierzb prowadził W. Strojny (1960). Całkowity cykl rozwojowy wonnicy trwa dwa-cztery lata. Postacie dojrzałe ukazują się w końcu maja i występują do pierwszych dni września, a największe nasilenie pojawu przypada na lipiec. Chrząszcze żywią się pyłkiem krzewów i roślin zielnych, sokiem owoców i wyciekającym z pni drzew. Kopulacja następuje wkrótce po opuszczeniu komór poczwarkowych. Samica składa jaja w szpary kory i szczeliny drzewa, przeważnie w podstawowej części pnia. Młode larwy żerują początkowo pod korą, drążąc płaskie, nieregularne chodniki. Po przezimowaniu chodnik jest poszerzany, następnie larwa wdrąża się w głąb drewna. Przepoczwarczenie następuje w maju-czerwcu. Materiałem żywicielskim larw jest drewno pni, rzadziej gałęzi, różnych gatunków wierzb — Salix L., żyjących lub obumierających. W piśmiennictwie podawano także niesprawdzone jeszcze dane o żerowaniu larw w topolach, brzozach, olszach i jaworach. Dojrzała larwa po trzecim przezimowaniu sporządza komorę poczwarkową. Na tym samym drzewie może żerować kilka pokoleń wonnicy. Gatunek ten jest zaliczany do szkodników technicznych drewna wierzb. Opada zarówno stare, jak i młode wierzby, grubości kilku cm. Jest groźnym szkodnikiem, zwłaszcza na plantacjach wikliny, gdy występuje razem z gąsienicami trociniarki czerwicy — Cossus cossus L. i larwami zgrzypika twardziela — Lamia textor (L.).
map - KFP regions powiększ
Występowanie w krainach faunist. wg KFP

[bez aktualizacji]
UWAGA
To jest strona archiwalna. Aktualne dane o gatunku zawiera Mapa Bioróżnorodności.
KLIKNIJ TU, aby je zobaczyć.
Bieżąca strona to przeglądarka danych zdigitalizowanego Katalogu Fauny Polski.
Baza BioMap dostarcza nowe dane o gatunkach
i więcej narzędzi wyszukiwania.

Rozmieszczenie jako:
Dane o rozmieszczeniu:
Pobrzeże Bałtyku: Koszalin (Lüllwitz 1916); Pojezierze Pomorskie (Treichel 1901, Reineck 1919, Lipp 1935, Lipp 1937, Lipp 1940, Schmidt G. 1938b, Schmidt G. 1942); Pojezierze Mazurskie: Susz (Dohrn 1882), Płaska woj. Suwałki (Wanat M.*); Nizina Wielkopolsko-Kujawska (Riedel 1892, Riedel 1893, Schumann 1904, Schumann 1906, Szulczewski 1922, Weyrich 1930, Myrdzik 1933, Schmidt G. 1935, Śliwiński 1961, Bałazy i in. 1974, Bałazy i Michalski 1984, Gutowski 1984b, Tomalak 1984), Miszek koło Bobrownik (Gutowski J.M.*), Ruda Milicka i Sławno koło Milicza (Tarnawski D.*); Nizina Mazowiecka (Hildt 1917, Tenenbaum 1923, Ruszkowski J.W. 1933, Kawecki 1936, Kuntze R. 1936, Stobiecki 1939, Burakowski 1962, Burakowski 1982, Burakowski i Nowakowski 1981b); Puszcza Białowieska (Karpiński 1949c, Karpiński 1949d, Karpiński 1954c, Gutowski 1985); Dolny Śląsk (Kelch 1846, Nagel 1909, Scholz R. 1927d, Heyrovský 1930, Polentz 1933, Polentz 1935, Polentz 1942, Strojny 1952, Strojny 1957, Strojny 1960, Strojny 1962, Strojny 1974c); Górny Śląsk (Kelch 1846, Roger 1856, Kolbe W. 1928, Stefek 1939, Schnaider Z. 1974); Wyżyna Krakowsko-Wieluńska: Kraków i okolice (Nowicki M. 1864, Nowicki M. 1865, Kotula 1873, Łomnicki M.A. 1886, Lgocki 1908, Mazur E. 1922, Tenenbaum 1923); Wyżyna Małopolska: okolice Miechowa (Kulczyński W. 1873), Rogów koło Koluszek (Dominik 1966c); Góry Świętokrzyskie: Świętokrzyski Park Narodowy (Śliwiński Z.*); Wyżyna Lubelska (Jakobson 1915b, Ciszkiewicz 1925); Roztocze: Szarowola woj. Zamość (Tenenbaum 1913); Nizina Sandomierska (Jabłoński 1869, Schaitter 1870, Jachno 1880, Starzyk J.R. 1976b, Starzyk J.R. 1977, Starzyk J.R. 1977b, Starzyk J.R. 1979, Starzyk J.R. 1979b, Starzyk J.R. 1979c, Starzyk J.R. 1981); Sudety Wschodnie: Długopole-Zdrój (Polentz 1935); Beskid Zachodni (Anonim 1867b, Wanka 1927, Stefek 1939); Beskid Wschodni: okolice Przemyśla (Trella 1925); Bieszczady (Śliwiński i Lessaer 1970), Duszatyn (Gutowski J.M.*), Jabłonki, Rabe (Śliwiński Z.*); Pieniny: Potok Pieniński, Polana Kosarzyska, Krościenko nad Dunajcem (Strojny 1968); Polska (Kulwieć 1907, Łomnicki M.A. 1913, Kuntze R. 1936, Dominik 1955b, Strojny 1955, Strojny 1960e); «Prusy» (Siebold 1847, Lentz 1853, Lentz 1857); «Prusy Zachodnie» (Brischke 1883); «Śląsk» (Weigel 1806, Rendschmidt 1851, Letzner 1854b, Letzner 1871, Reitter 1870, Gerhardt 1891c, Gerhardt 1910, Kuhnt 1912); «Karpaty» (Nowicki M. 1873); «Galicja» (Nowicki M. 1867, Jabłoński 1869, Łomnicki M.A. 1884); «Galicja Zachodnia» (Nowicki M. 1873); «Galicja Wschodnia» (Nowicki M. 1858)