[tom 15]
Gatunek europejski zamieszkujący głównie środkową część Europy oraz południowy obszar europejskiej części ZSRR; zachodnia granica rozsiedlenia przebiega przez Nadrenię i zachodnią Szwajcarię, a na południu w północnych Włoszech i Rumunii. W Polsce znany z nielicznych rozproszonych stanowisk w różnych częściach kraju. Zasiedla głównie stojące pojedynczo drzewa liściaste na pobrzeżach lasów, zagajników, parków, ogrodów, w alejach i przy drogach. Postacie dojrzałe występują stosunkowo krótko. Spotykano je w czerwcu i lipcu na kwitnących krzewach oraz na kwiatostanach baldaszkowatych — Umbelliferae. Cykl rozwojowy dwuletni. Jako materiał lęgowy podawano głównie drewno kasztanowca zwyczajnego — Aesculus hippocastanum L., rzadziej wiązów — Ulmus L., lip — Tilia L., klonów — Acer L., jesionów — Fraxinus L., buka — Fagus L., grabu — Carpinus L., orzecha — Juglans L. i jabłoni — Malus Mill. Larwy odbywają rozwój w butwiejącym drewnie, płytko pod powierzchnią w miejscach pozbawionych kory, na pniach lub w gałęziach, najczęściej w miejscach uszkodzeń lub po obłamanych gałęziach, gdzie drewno występuje w postaci drzazg.