[tom 15]
Gatunek europejski, rozmieszczony w środkowej części kontynentu, docierający na północ do Danii i południowych prowincji Fennoskandii, notowany także z północnych Włoch, Azji Mniejszej i Kaukazu. W Polsce jest sporadycznie i nielicznie spotykany, głównie na terenach nizinnych i podgórzach. Całkowity rozwój od jaj do ukazania się imago trwa co najmniej dwa lata. Postacie dojrzałe ukazują się w maju i przeżywają do lipca. W przyrodzie są na ogół bardzo rzadko spotykane, gdyż nie odwiedzają kwiatów i prowadzą skryty tryb życia. Przebywają na materiale żywicielskim, jakim jest nie okorowane, wilgotne, przegrzybiałe drewno drzew liściastych, zwłaszcza lip — Tilia L.; poza tym jako drzewa łęgowe tego chrząszcza wymieniano buk — Fagus L., wierzby — Salix L., jarząba pospolitego — Sorbus aucuparia L. i leszczynę — Corylus avellana L. Larwy żerują głównie w leżących na ziemi gałęziach o średnicy 3-15 cm. Drążą początkowo w bielu, następnie w górnej warstwie drewna, nieregularne, zlewające się ze sobą chodniki. Po przezimowaniu starsze larwy sporządzają wczesną wiosną komorę poczwarkową, przeważnie w bielu, rzadziej w korze.