[tom 15]
Gatunek północnopalearktyczny, w Europie rozprzestrzeniony od Wysp Brytyjskich i skrajnych prowincji północnych Fennoskandii aż do Pirenejów, Alp, Karpat i północnego Bałkanu, a na wschód do Uralu i dalej w Azji przez Syberię aż do Oceanu Spokojnego, Korei, Sachalinu oraz północnych obszarów Mongolii i Chin. W Polsce jest szeroko rozmieszczony w całym kraju, nie jest jednak jeszcze znany ze Wzgórz Trzebnickich, Sudetów, Kotliny Nowotarskiej i Tatr. Zasiedla głównie drzewostany sosnowe, rzadziej świerkowe i jodłowe. Postacie dojrzałe spotyka się najczęściej na nasłonecznionych częściach pni sosen — Pinus L., ich pniaków i nie okorowanego drewna stosowego. Ukazują się one po przezimowaniu w maju i występują do końca lipca. Odżywiają się korą młodych pędów sosen; nie występują na kwiatach. Samica składa jaja pojedynczo w szczeliny lub pod łuski kory na pniach osłabionych i usychających drzew, na wiatrowałach i niedawno ściętych nie okorowanych drzewach. Larwy żerują między korą a drewnem, drążąc rozgałęzione chodniki nieznacznie naruszające biel. Po przepoczwarczeniu starsze larwy sporządzają komory poczwarkowe w korze, pod korą lub w bielu, w których w końcu lipca lub sierpnia przepoczwarczają się. Całkowity rozwój przebiega w ciągu dwu lat.