[tom 15]
Gatunek szeroko rozprzestrzeniony w strefie lasów iglastych Eurazji, docierający w Europie na północ do południowej Fennoskandii i Karelii, a na południe do Alp i północnych Włoch, a w Azji do Oceanu Spokojnego, Sachalinu, Japonii, Korei oraz północnych obszarów Mongolii i Chin. W Polsce na ogół rzadko i sporadycznie spotykany, notowany z nielicznych stanowisk w różnych częściach kraju. Zasiedla różne gatunki sosen — Pinus L., świerków — Picea Dietr. i jodeł — Abies Mill. Postacie dojrzałe pojawiają się w czerwcu i występują do sierpnia. W ciągu dnia chronią się w cieniu na pniach oraz dolnej stronie gałęzi, a aktywność wykazują wieczorem i nocą; niekiedy przylatują do źródeł światła sztucznego. Rozwój larwalny odbywa w starych, obumierających lub martwych drzewach, w nie okorowanych wiatrowałach, złomach i leżących na ziemi gałęziach o średnicy co najmniej 3 cm. Larwy żerują w korze i pod korą, drążąc podłużne rozgałęzione chodniki, słabo naruszające drewno. Po przezimowaniu, w maju starsze larwy wydrążają w końcu chodnika komorę poczwarkową w korze lub pod korą. Cykl rozwojowy przebiega prawdopodobnie w ciągu dwóch lat.