[tom 19]
Gatunek rozmieszczony od wschodniej Francji przez cały obszar Alp aż powyższe partie górskie w środkowej części Europy i Jugosławii. W Polsce nie stwierdzony w sposób pewny (Mroczkowski i Stefańska 1992), ale może być odkryty w polskich Tatrach, gdyż znany jest z licznych stanowisk po stronie słowackiej. Z uwagi na wymagania ekologiczne wzmianka o występowaniu w okolicy Rzeszowa jest niewiarygodna. Według M. Nowickiego (1873) gatunek ten wykazano z Galicji na podstawie źle oznaczonego okazu. Pierwsza informacja sprzed 140 lat o znalezieniu go w Karkonoszach była później przez 50 lat bezkrytycznie powtarzana przez innych badaczy, nawet przez J. Gerhardta (1890b), ale ten sam autor później (1910) nie zaliczył O. (D.) alpicola Boh. do fauny Śląska. M. Łomnicki (1911) skonstatował, że omawiany gatunek nie jest znany z polskiej części Karpat i następnie (1913) nie zaliczył go do fauny krajowej. Według S. Smreczyńskiego (1966) z Polski nie był wykazany, chociaż uprzednio (1936) stwierdził, że w zbiorach znajdują się okazy z Tatr zbierane przez B. Kotulę, ale jak wiadomo zbieracz ten poławiał również w słowackich Tatrach, co było chyba znane M. Łomnickiemu. Bionomia tego gatunku nie jest dokładnie poznana. Spotykany w strefie subalpejskiej i wysokoalpejskiej, zwłaszcza na skałach wapiennych i w pobliżu płatów śniegowych; w obszarze zlodowaceń alpejskich wielokrotnie łowiono tylko samice.