[tom 19]
Gatunek borealno-górski, występujący głównie we wschodniej części Europy Środkowej, na zachód docierający do Szwajcarii i Gór Środkowych; areał północny obejmuje Skandynawię po 65 stopień szerokości geograficznej. W Polsce ryjkowiec ten jest znany z terenów górskich w krainach południowych, a na oderwane stanowiska niżowe w okolicy Warszawy oraz na Nizinie Sandomierskiej mógł być zawleczony z gór wodami powodziowymi. Dane o zasiedleniu Pojezierza Mazurskiego oraz ogólnikowe wzmianki z byłych Prus należy odnieść do północnego areału występowania tego gatunku. Zamieszkuje miejsca chłodne w lasach iglastych i mieszanych. Postacie dojrzałe poławiano od kwietnia do września na polanach, przesiekach, łąkach i pobrzeżach lasu. Jest gatunkiem polifagicznym — obserwowano żerowanie na igłach drzew iglastych, zwłaszcza świerka, ponadto na liściach jarzębiny pospolitej — Sorbus aucuparia L., wierzby szarej — Salix cinerea L., maliny właściwej — Rubus idaeus L. i rdestu wężownika — Polygonum bistorta L.