[tom 19]
Gatunek obejmujący zasięgiem kraje śródziemnomorskie, docierający na północ do Austrii, Czech, Słowacji, Polski, Niemiec i Holandii, wykazywany ponadto z Wysp Kanaryjskich, Azorów i Azji Mniejszej. W Europie Środkowej rozprzestrzenia się w ostatnich dziesięcioleciach w kierunku północnym. W Polsce pierwsza ogólnikowa wzmianka o występowaniu tego ryjkowca na Śląsku ukazała się przed przeszło 160 laty (Schilling 1829) i została, również ogólnikowo, powtórzona dopiero po 140 latach (Gaedike 1971). Następnie w ostatnich dziesięcioleciach wieku XIX był wykazywany kilkakrotnie z okolic Krakowa, ale już K. Smulikowski (1924) sądził, że gatunek ten na te tereny był zawleczony z jakąś rośliną, a S. Smreczyński (1929) skreślił tego chrząszcza ze spisu fauny Polski, stwierdzając, że okazy dowodowe w zbiorze M. Rybińskiego należały do innego gatunku — S. (Ch.) griseus (Fabr.). Zapewne w wyniku powyższych danych S. Smreczyński (1966) ponownie zaznaczył, że w Polsce S. gressorius (Fabr.) nie był znaleziony. Według M. Mazura (1983) w zbiorze B. Kotuli brak okazów Sitona (Ch.) gressorius (Fabr.). Dopiero od niedawna (1978-1991) stwierdzono w sposób pewny występowanie tego gatunku na kilku stanowiskach w Polsce. Występuje głównie na terenach otwartych — poławiano go na polach, suchych i ciepłych zboczach i skarpach, miejscach ruderalnych, wrzosowiskach, torfowiskach wysokich i w dołach po wybranym piasku i żwirze. Jako rośliny żywicielskie były podawane: żarnowiec miotlasty — Sarothamnus scoparius (L.) Wimm., seradela drobna — Ornithopus perpusillus L. oraz wszystkie gatunki łubinów — Lupinus L. Imagines spotykano na roślinach od kwietnia do listopada. Samice składają jaja od połowy maja do połowy czerwca. Larwy początkowo wdrażają się w bulwki korzeniowe, larwy starsze żerują na powierzchni korzenia. Przepoczwarczenie następuje w glebie.