[tom 19]
Szeroko rozmieszczony gatunek od północnych części Hiszpanii i Włoch oraz południowej Francji poprzez środkową i wschodnią część Europy aż po Kaukaz i Mongolię. W Polsce znany głównie z południowych krain, w środkowej i północnej części kraju występuje prawdopodobnie lokalnie. Zasiedla tereny otwarte, głównie pola piaszczyste, pastwiska, nasłonecznione zbocza, suche murawy, wrzosowiska, doły po wybranym piasku i żwirze. Żyje na lucernie sierpowatej — Medicago falcata L. i lucernie siewnej — M. sativa L. Postacie dojrzałe po przezimowaniu w glebie pojawiają się w kwietniu i przeżywają do września. Samica w maju i czerwcu składa jaja do gleby, ogółem do 1500 sztuk. Larwy żerują początkowo w bulwkach korzeniowych, następnie wdrażają się w silniejsze korzenie. W drugiej połowie lipca wywędrowują do gleby na przepoczwarzenie. Młoda generacja pojawia się na powierzchni w sierpniu i żeruje na roślinach, następnie jesienią wyszukuje kryjówek na przezimowanie.