[tom 19]
Gatunek rozprzestrzeniony od Wysp Brytyjskich, południowych prowincji Szwecji i Finlandii po środkową i południową część Europy; notowany ponadto z Kaukazu, Azji Mniejszej i Syberii Zachodniej. W Polsce występuje na terenach nizinnych i wyżynnych, nie jest jeszcze znany z Sudetów. Zamieszkuje pola, suche łąki, murawy, pastwiska, przydroża, miejsca ruderalne, skarpy nasypów, wydmy, ogrody warzywne i owocowe, kamieniołomy oraz doły po wybranej glinie, piasku i żwirze. Gatunek polifagiczny, żerujący na liściach i pączkach roślin zielnych należących do różnych rodzin. Jako rośliny żywicielskie są podawane przez różnych autorów: burak zwyczajny — Beta vulgaris L, łopian większy — Arctium lappa L., oset zwisły — Carduus nutans L., ostrożeń polny — Cirsium arvense (L.) Scop., powój polny — Convolvulus arvensis L., koniczyny — Trifolium L., pokrzywy — Urtica L., rdesty — Polygonum L. i łobody — Atriplex L. Przy masowym pojawie wyrządza szkody w uprawach buraków, sałaty, koniczyn, roślin strączkowych i innych. Postacie dojrzałe pojawiają się na roślinach od połowy maja i żerują do sierpnia, głównie rano i wieczorem, w dzień kryją się pod roślinami. Samica w końcu maja składa około 300 jaj, grupkami po około 20 sztuk, do gleby lub w pobliżu roślin. Rozwój embrionalny trwa około trzech tygodni. Larwy żerują w szyi korzeniowej, łodydze i na korzeniach, zimują w glebie i ponawiają żerowanie wiosną. Przepoczwarczenie następuje w czerwcu-lipcu w komorach ziemnych, gdzie wylęgnięte niedojrzałe imagines pozostają aż do wiosny roku następnego. Cały rozwój od jaja aż do wydobycia imagines na powierzchnię trwa dwa lata, przy niesprzyjających warunkach nawet trzy. Postacie dojrzałe po kopulacji i złożeniu jaj wymierają, niektóre zaś zimują jeszcze raz i na wiosnę wznawiają żerowanie i rozmnażanie.