[tom 20]
Gatunek szeroko rozmieszczony w środkowej części Europy, docierający na północ w Skandynawii do koła podbiegunowego, a na wschód przez Syberię sięgający po wybrzeża Oceanu Spokojnego. Zasiedla bagna, rowy, kałuże i pobrzeża wód. Jako rośliny żywicielskie podawane są strzałka wodna — Sagittaria sagittifolia L. i żabieniec babka wodna — Alisma plantago-aquatica L. Postacie dojrzałe spotyka się na roślinach od maja do września; w czasie słonecznej pogody biegają po górnej powierzchni liści; żerują zarówno na wierzchniej, jak i spodniej stronie blaszki liściowej, wyżerając w niej małe otwory. W czerwcu samice składają na liściach jaja, po 5-6 sztuk, spajając je wydzieliną. Rozwój embrionalny trwa 10-14 dni. Larwy żerują w blaszkach liściowych, wygryzając w nich szerokie przezroczyste miny; larwy mogą niekiedy opuszczać chodniki i wędrować w wodzie, poruszając się wężykowatym ruchem, by przenieść się na inne łodygi i kontynuować żerowanie. Na jednym liściu może występować kilka larw. Starsze larwy drążą chodnik w nerwie głównym lub ogonku liściowym, gdzie zakładają komorę poczwarkową. Stadium poczwarki trwa 6-10 dni. Młoda generacja pojawia się w połowie lipca i zaraz przystępuje do żerowania.